Kolumbia Salsa Trip

Dzień w stolicy Kolumbii!

Wjedziemy kolejką na wzgórze Monserrate, skąd będziemy mieć  wspaniały widok na liczącą 9 mln mieszkańców metropolię. Napijemy się herbatki z liści koki! Dobrze robi na ból głowy, jeśli ktoś nie doszedł do siebie po długim locie.  

Będziemy podziwiać najpiękniejszą na świecie kolekcję prekolumbijskich wyrobów ze złota w Museo de Oro. Pospacerujemy szlakiem pełnych emocji i symboli murali w najstarszej dzielnicy miasta – la Candelaria.

W tradycyjnej kolumbijskiej kawiarni spróbujemy lokalnych specjałów. Serce miasta to Plaza Bolivar z pomnikiem Wyzwoliciela Ameryki. Tam wszyscy sie spotykają! 

Lecimy do Cali. Lądujemy w kolumbijskiej stolicy salsy.  

W dzielnicy San Antonio spacerując stromymi uliczkami wśród kolorowych domków w stylu kolonialnym mamy wrażenie, że jesteśmy w niedużym pueblo. Ze wzgórza San Antonio zobaczymy jak wygląda miasto rozpościerające się aż po horyzont w dolinie Cauca. 

Czeka nas pierwsza lekcja tańca. Czym różni się salsa calena od salsy tańczonej gdzie indziej? Przekonamy się sami! 

Wieczorem wyjście na tańce na ulicy – piątek to świetny dzień na taneczną integrację z miejscowymi! 

Dziś czas na dokładniejsze poznawanie słynącego z salsy miasta. Pójdziemy na plac Jairo Varela, nazwany tak na cześć genialnego muzyka i kompozytora. Posłuchamy jego muzyki pod gigantyczna trąbką, która stała się jednym z symboli miasta. Zajrzymy też do muzeum salsy.  Spotkamy się z różnokolorowymi kocicami słusznych rozmiarów i stylów. Zobaczymy je w parku nad rzeką, który powstał na miejscu chaszczy i śmietników. To wspaniały przykład rewitalizacji zaniedbanej dzielnicy i też fantazji artystów. 

Pójdziemy na sobotni, ekologiczny targ: tam kosztujemy kolejne smakołyki, wytwarzane naturalnie – Kolumbijczycy są zafiksowani na punkcie ekologii. Będziemy delektować się bogatymi w witaminy sokami z egzotycznych owoców. Znacie takie owoce jak lulo, zapote czy borojo?

Na targu sporo jest też sprzedawców oryginalnego rzemiosła. Ja nie mogę się oprzeć pokusie i kupuje kolejne kolczyki i bransoletki…Taki prezent przywieziony z podróży dla bliskich zawsze sprawia wiele radości.

Kolejna lekcja tańca, a wieczorem impreza. Na pewno odśpiewamy razem z kolumbijskimi tancerzami najsłynniejszy utwór Vareli “Cali Pachanguero”!

Z chętnymi wybierzemy się na wycieczkę do San Cipriano. To ukryta w dżungli wioska, gdzie mieszkają potomkowie przywożonych z Afryki niewolników. Przeprawimy się wiszącym mostem nad złotonośną rzeką Dagua.

Potem hit wyjazdu – podróż drezynką zwaną „brujita”.  Nie ma innej drogi, bo to jedyny środek lokomocji, który tam dociera!

Przebieramy się w kostiumy i ruszamy eksplorować las deszczowy. Wykąpiemy się w szmaragdowej rzece, i możemy spłynąć nią na dętkach – to słynny „tubing”. W jednym z domów  gospodyni ugotuje nam obiad – spróbujemy  świetnej zupy rybnej. Całodzienna wycieczka kosztuje ok. 75 euro. Wieczorem wracamy do Cali.

Zaledwie godzinkę od Cali zobaczymy góry Farallones de Cali, które sięgają 4100 metrów n.p.m. U ich podnóża rozpościera się bajkowe królestwo natury – Pance. Zanurzymy się w bujnej przyrodzie, wykąpiemy w strumieniu i weźmiemy prysznic pod wodospadem. Na ekologicznej plantacji kawy poznamy sekrety uprawy oraz magii przygotowywania najlepszego na świecie napoju. Będziemy zbierać kawowe owoce prosto z krzaka, a potem uczestniczyć w całym procesie produkcji kawy – i to ekologicznym sposobem! A potem warsztat zmysłów: będziemy wąchać, dotykać i smakować z zawiązanymi oczami. Na koniec celebracji napijemy się  kawy, którą sami przygotujemy różnymi sposobami pod czujnym okiem Andresa.  Na noc wracamy do Cali.

Ostatni dzień w Cali – jest jeszcze sporo do zobaczenia!

Wczesnym rankiem aktywni i dbający o formę mieszkańcy Cali wdrapują się na Cerro de Los Tres Cruzes. To strome wzgórze, górujące nad miastem. I my do nich dołączymy, żeby podziwiać szeroki widok na okoliczne góry. Zwiedzimy świetne muzeum sztuki – Museo Tertulia. Będziemy mieć kolejną lekcję tańca. I kolejną okazję, żeby tańczyć na imprezie w kultowym klubie Topa Tolondra. 

Bierzemy małe plecaczki i ruszamy na południe Kolumbii, gdzie bardzo rzadko docierają turyści.

Pojedziemy lokalnymi autobusami, żeby przekonać się, jak żyją zwykli Kolumbijczycy.  Będziemy jeść i pić, to co oni. Zanim tam się sama wybrałam, słyszałam, że to niebezpieczny region. Ale kiedy tam pojechałam, poznałam wspaniałych, serdecznych ludzi, rdzennych mieszkańców społeczności Misak. Oczywiście też będziemy z nimi tańczyć – to co tam tańczą! 

Zatrzymamy się w tradycyjnym miastetczku Silvia. Leży wyżej niż nasze Rysy, więc wieczorem i w nocy robi się naprawdę zimno! 

Społeczność Misak zbiera się na targu raz w tygodniu – w czwartek rano. To jeden z najciekawszych lokalnych targów, jakie widziałam. 

Ludzie Misak są twardzi i stanowczy. Walczyli długo o swoją autonomię. Ale udało się, są u siebie. Na ich terytorium nie ma wstępu policja ani wojsko. Odzyskali też ziemie swoich pradziadów, które były zabrane przez właścicieli ogromnych hacjend. Z dumą na co dzień noszą swoje stroje ludowe. Spódnice i meloniki – także mężczyźni! Oprowadzą nas po ważnych dla siebie miejscach, pokażą miejscowe specyfiki lecznicze i rośliny. No i swoje tańce. Na noc wracamy do Cali. 

Lecimy do Medellin. Ale najpierw zobaczymy najpiękniejsze widoki Kolumbii! Prosto z lotniska jedziemy do Guatape. 

Najsłynniejsza skała Kolumbii to ogromny Peñon de Guatape. Ma 220 metrów wysokości i … schody, prowadzące na szczyt! Stopni jest 708, ale w nagrodę z góry można podziwiać oszałamiającą panoramę wysepek wśród lazurowej wody! Jezioro powstało przy budowie zapory i elektrowni wodnej, ale teraz to jeden z ikonicznych widoków kraju.

Potem pochodzimy bajkowymi uliczkami miasteczka Guatape. Wieczorem dotrzemy do naszego hotelu w Laureles – pełnej życia, restauracji i dyskotek dzielnicy Medellin. Tam będziemy spać dwie noce.

Medellin często kojarzy się z kartelami narkotykowymi i Pablo Escobarem. Teraz leżące na siedmiu wzgórzach miasto jest najatrakcyjniejszą do zamieszkania lokalizacją w Kolumbii. 

Najsłynniejsza zmiana zaszła w pełnej barwnych murali Comunie 13. Z dzielnicy, do której nikt nie odważał się wchodzić, przeobraziła się w kultową miejscówkę, gdzie młodzież tańczy i śpiewa, można napić się michelady (tutejsza specjalność), piwa, kupic pamiątki i zjeść pyszne lody z zamrożonych kawałków mango. Nic dziwnego, że przyciąga tez tłumy turystów.  Jak dokonała sie ta metamorfoza? Opowie Wam nasza przewodniczka, która właśnie tam urodziła sie i wyrosła. 

Potańczymy z lokalsami i przejedziemy się nad miastem kolejkami gondolowym, które łączą fawele i bogate dzielnice. To właśnie transport dał impuls do zmiany! 

Medellin słynie z reggaetonu, ale na imprezach dużo tańczy się salsy i bachaty. Będziemy mieć lekcję tańca i pójdziemy „w miasto” .

„Miasto wiecznej wiosny” – zielonych wzgórz i parków, oraz biznesu – targów i kwiatów.

Przejdziemy bambusowym parkiem koło inteligentnego budynku. Zobaczymy centrum z ogromną, alegoryczną rzeźbą, odrestaurowanym dworcem kolejowym (choć od dawna nie ma tu kolei) i słynny plac z gigantycznymi rzeźbami Botero. 

Ostatnia lekcja tańca i ostatnie imprezy.

Ostatnie spacery i zakupy pamiątek. Potem czas ruszyć na lotnisko i w drogę powrotną.

Przylot  do Polski.