Czas na eksplorację Quito. W okresie panowania władcy Inków Huayna Capaca miasto wyrosło na drugi co do wielkości ośrodek państwa. Ale zostało zburzone, gdy pojawili się hiszpańscy konkwistadorzy! Hiszpanie założyli obecne Quito w 1534 roku. Stare Miasto to kolekcja pięknych kolonialnych budowli, z katedrą oraz największą i najstarszą świątynią – kościołem San Francisco z drugiej połowy XVI wieku. Warto zobaczyć też barokowy kościół La Companía z 1605 roku – to perła w koronie lokalnej architektury kolonialnej.
Po południu wybierzemy się na równik! Znajdziemy go 15 km na północ od Quito, w półpustynnej dolinie San Antonio de Pichincha. Zwiedzimy poświęcone mu muzeum. Będziemy mieli możliwość zrobienia niezwykłych zdjęć stojąc (lub siedząc) na dwóch półkulach jednocześnie.

Przejedziemy na północ, czyli na drugą półkulę. Podczas dwugodzinnego przejazdu zobaczymy indiański rynek w 30-tysięcznym mieście Otavalo, obowiązkowym punkcie programu turysty zwiedzającego Ekwador. Możemy kupić fantastyczne pamiątki: poncza, swetry z wełny lamy i alpaki.
Dzień z widokami na stożki wulkanów, piękne doliny oraz jezioro Cuicocha, leżące w ogromnym kraterze wygasłego wulkanu. Skąd nazwa? Cuy to w języku rdzennych mieszkańców świnka morska, bardzo popularna, bo będąca lokalnym przysmakiem. A że wyspa na tym jeziorze ma kształt właśnie świnki morskiej, to sekret nazwy sam się wyjaśnił.
Potem przejedziemy do leżącej na zboczu, pod kraterem wulkanu Imbabura wioski. Tamtejsi mieszkańcy tkają tkaniny, ale jest to domeną mężczyzn! Słyną też z haftów. Uprawiają ziemniaki, kaszę quinoa czyli komosę ryżową, łubin i kukurydzę. Będziemy mieć czas na poznawanie miejscowych mieszkańców i lokalnej kultury.

Czas na eksplorowanie miejsc, dokąd rzadko docierają turyści. Region monumentalnej przyrody i surowych, małomównych, ale życzliwych ludzi. Dla chętnych wędrówki wśród gór piechotą, wierzchem lub rowerem (opcjonalnie). W miarę możliwości (czyli jeśli kursuje) dwugodzinna przejażdżka lokalnym pociągiem przez tunele, mosty i kaniony. W sumie 26 kilometrów. Przystanek w Salinas, znanych ze swej afro – ekwadorskiej społeczności.
Odwiedzimy też plantację róż. Czy wiecie, że Ekwador słynie z ich eksportu?
Na nocleg wrócimy do Quito.

Wyjedziemy z Quito na południe, z widokami na Cotopaxi, aktywny wulkan o wysokości 5897 m n.p.m. Jeśli będzie akurat erupcja, to zmienimy plany. Widok wulkanu oszałamia! Jest jednocześnie piękny i majestatyczny. Mamy czas na wędrówki w pięknych okolicznościach przyrody. Czeka nas spacer wokół jeziora Limpiopungo, w którym przy dobrej pogodzie odbija się idealny stożek wulkanu. Przenocujemy w hacjendzie. Nocleg pod wulkanem? Czemu nie! Tam też będziemy mieć kolację.

Ten dzień rozpoczniemy w majestatycznej Alei Wulkanów. Tak nazwał tę okolicę przemierzając ją w 1802 słynny niemiecki przyrodnik Alexander von Humboldt. Niezwykle trafnie!
Potem będziemy podziwiali wodospady i orchidee w urokliwych okolicach uzdrowiskowego miasteczka Banos – to słynna Droga Wodospadów w dolinie rzeki Pastaza. Chętni będą mogli wejść na wiszący mostek, żeby podziwiać Diabelski Kocioł, czyli Pailón del Diablo. Przejedziemy też obok wulkanu Chimborazo, najwyższego szczytu w Ekwadorze. A mierząc od środka ziemi – najwyższego szczytu naszej planety! Będziemy nocowali w urokliwej hacjendzie niedaleko Riobamba.

Przejedziemy obok wulkanu Chimborazo, najwyższego szczytu w Ekwadorze. A mierząc od środka ziemi – najwyższego szczytu naszej planety!
Następnie pojedziemy do Ingapirca – to największe i najlepiej zachowane ruiny inkaskie w Ekwadorze, które znajdują się na wysokości 3160 m. n.p.m. Wzniesione są tą samą techniką, którą Inkowie stosowali w Peru – gładzony kamień bez zaprawy. Na dwie noce zatrzymamy się w mieście Cuenca, wpisanym na listę UNESCO.

Niespiesznie, rozkoszując się leniwą atmosferą, zwiedzimy piękne, zabytkowe miasto. Cuenca leży wśród zielonych wzgórz i jest pełne kolonialnych zabytków. Niektórzy uważają, że to najlepsze miejsce do życia na świecie. Możemy zobaczyć jak są robione kapelusze panama. Wbrew nazwie pochodzą z Ekwadoru a nie z Panamy… Wytwórni w Cuence jest sporo, podobnie jak wyspecjalizowanych salonów.

Po miejskim szyku, dla odmiany czekają nas setki jezior i piękne widoki w Parku Narodowym El Cajas. Zatrzymamy się w punkcie widokowym, skąd będziemy podziwiać piękną panoramę.
Przejeżdżając przez ziemię, gdzie rosną kakaowce, zajedziemy na plantację, żeby zobaczyć, skąd się bierze czekolada.
Czeka nas największy zjazd w czasie wyprawy. Zjedziemy z wysokiego poziomu – 4000 m n.p.m. – do położonego nad oceanem Guayaquil, z andyjskich wyżyn, przez tropikalny las nad ocean. Przenocujemy w portowym Guayaquil.

Wielka Przygoda – poranny lot na Wyspy Zaczarowane. 10 minut zajmie nam transfer z lotniska na wyspie Baltra do portu. Potem szybkie zakwaterowanie na jachcie Galapagos Legend i w rejs!
W programie będą dwa zejścia na ląd dziennie (każde w innym miejscu) w niedużych grupach. Każda z grup będzie miała swojego wyspecjalizowanego przewodnika, mówiącego po angielsku.
Uwaga – ze względu na ochronę unikalnego środowiska, każdego roku trasy rejsów są zmieniane przez władze Parku Narodowego.
Krótki rejs na wyspę Santa Cruz – drugą co do wielkości wyspę archipelagu, najbardziej zaludnioną (ok. 12 tysięcy mieszkańców). Jedziemy do rezerwatu słynnych żółwi, który leży w samym środku wyspy. Zobaczymy też różne gatunki ptaków, między innymi słynne zięby Darwina.

Płyniemy na Genovesę: najbardziej oddaloną wyspę archipelagu, wysuniętą też najbardziej na północ. Na łodziach dopłyniemy do na skraj kaldery. W wodzie będą nam się pojawiały foki, a nad głowami tropikalne ptaki. Po przybiciu do brzegu wejdziemy Schodami Księcia Filipa, wykorzystującymi naturalne warunki zatoki. Na górze czekać już nas będą głuptaki: galapagoskie, niebieskonogie i czerwononogie. Zaśpiewają przedrzeźniacze i różnego rodzaju wielobarwne zięby. A żeby ptasiarze mieli pełny obraz, to przy otwartym polu lawowym możemy dostrzec nawałniki i uszatki błotne.
Po południu w Zatoce Darwina zobaczymy ponoć najpiękniejsze na świecie mewy: widłosterne. To także jedynie miejsce gdzie o pokład mogą zatupać endemiczne mewy galapagoskie i fregaty.

Dziś rano dopłyniemy na wyspę South Plaza. Mała wyspeka pokryta jest dywanem czerwonych sukulentów. Zza nich możemy podglądać prywatne życie lwów morskich, wielkich fregat szybujących nad naszymi głowami i przemierzymy pustynno- sawannowy krajobraz w poszukiwaniu dużych legwanów lądowych. Wyglądają one jak miniaturowe smoki. W przeciwieństwie do bajek, dzisiejsi rycerze chronią je a nie zabijają w walce o rękę księżniczki i pół królestwa. Potem ruszymy na wyspę Santa Fe. W jednej z zatok, z turkusowo czystą wodą możemy pływać z maską podglądając żółwie czy przepiękne orlenie cętkowane. Komu mało podglądania ptaków, to prócz zięb Darwina można w jednym z jeziorek dostrzec znacznie większe flamingi.

Santa Cruz – Bachas Beach to plaża, na której jaja znoszą ogromne żółwie morskie. Samica składa 3-4 razy po około 70 jaj, ale potem przez kolejne 3-5 lat nie rozmnaża się. Warto zwrócić uwagę także na endemiczną roślinność, czyli czerwone i czarne mangrowce oraz łobody solniskowe.
To nasz ostatni dzień na Pacyfiku. Z żalem wielkim, ale czas już wracać … wylatujemy z Ekwadoru. Najpierw z Galapagos do Guayaquil, a potem w kierunku Europy ( lub gdzie indziej, jeśli ktoś woli).

Przylot w rodzinne strony.